NL
Je bent 11 jaar en zit in groep 8. Je groeit samen op met je klasgenoten, en kent elkaar van door de modderrollen in het park tot aan game in de huiskamer. Soms lach je je kapot en soms wil je elkaar nooit meer zien, maar altijd is er uiteindelijk de verbondenheid; de streek, de wijk, de school, de voetbal.
Goed, ik wist dat je soms zweeg tegen je vrienden, je zweeg als het ging om mondkapjes, je zweeg als het ging om Covid19 vaccinaties, je zweeg als het ging om het Russische gevaar. Zo jong, en je dacht over heel veel dingen al best heel anders, maar nu, ik hoor het je zeggen, ‘Door deze themaweek raak ik mijn vrienden kwijt’. Ik schrik ervan, ik voel dat er eenzaamheid in schuilgaat, ik voel je twijfel. Wat is er aan de hand?
Op je prachtige school, bestaande uit voornamelijk brave gegoede witte Nederlanders, is het themaweek; Blink, Stem op mijn partij. Je krijgt uitleg hoe politiek in Nederland in elkaar zit. De ouders van je vriendjes werken bij een bank, zijn huisarts of werken bij verzekeraars, ja het zijn de afgestudeerden van deze samenleving, de hoger opgeleiden, de crème de la crème van wat de Nederlandse samenleving te bieden heeft.
Je krijgt te horen dat de Nederlandse democratie een grote bron van vrijheid is waar wij dagelijks van mogen genieten. Je krijgt te horen hoe belangrijk het is dat je 1x in de vier jaar een hokje rood mag kleuren. En als oefening in discussiëren en debatteren gaan jullie nu zelf groepjes maken, zelf een politieke partij oprichten en achter jullie, 11 jarige, standpunten leren te staan. Je gaat met je vrienden samen deze standpunten formuleren en ontwikkelen en daar ga je met je klasgenoten samen over nadenken zodat je later als volwassene gegronde afwegingen kan maken, maar toch zeg je mij ‘door deze themaweek raak ik mijn vrienden kwijt’. Je zoekt naar woorden om het mij uit te leggen, je wilt niemand beledigen, je wilt niet dat ik anders kijk naar je vrienden en de leerkrachten, je wilt niemand laten vallen en trouw zijn aan je omgeving.
Door je de ruimte en de tijd te geven vertel je mij het waanzinnige dilemma waarmee de themaweek je heeft opgezadeld. Je geeft aan dat je je niet kan aansluiten bij de partijen die je vrienden hebben opgericht; De ‘Minder Buitenlanders Partij (MBP)’, ‘Minder Vluchtelingen Partij (MVP)’ of de ‘Red het Klimaat Partij (RHK)’ Ik schrik, en informeer voorzichtig of er enige sturing van een leerkracht is? O zeker antwoord je, juffrouw stelt ons stellingen voor als; Willen jullie meer of minder vluchtelingen, en daar mogen we dan over discussiëren.
Ik voel hoe mijn lijf warmer begint te worden, hoe angst zich door mijn lijf verspreidt.
Ik denk na over hoe ik moet reageren. Verbazing, woede en verdriet jagen nu door mijn hoofd, waarbij de verbazing de luidste stem in mij laat horen. Sinds Covid19 weet ik dat medemenselijkheid vooral bestaat uit de 'zelfangst' ziek te worden, dat die egocentrische angst tot bizarre gedachten en dwingende maatregelen konden leiden. Maar dat het zelfdenkende vermogen tussen goed en kwaad zo volledig vervaagd is had ik niet gedacht.
Dat mijn zoon nu in zijn elfde levensjaar aangeeft helemaal alleen te staan. Dat er niemand is die hem begrijpt, dat hij niets wilt weten van meer of minder buitenlanders, dat hij niets wilt weten over gevaren van een veranderend klimaat, dat hij wil spelen en plezier maken. Ik kom alleen te staan, zegt hij.
Waar is die leerkracht die met een harde slag zijn vuist op zijn bureau laat neerkomen. Die witheet de klas rondkijkt, die rood aanloopt en uit het diepste van zijn borstkas een luid wanhopig NEE! laat galmen; door het lokaal, de gang en over het hele schoolcomplex.
Is dit hoe de nazi’s aan de macht kwamen? Is dit de ontkieming van een fascistische samenleving? Zijn dit de signalen voor een samenleving, blind geworden voor wat goed is, wat het juiste is en dat wat menselijke waardigheid is? Leren wij onze kinderen niet langer meer wat schoonheid en liefde is? Moet ik nu werkelijk, 2023! op dit stuk papier de definitie van een vluchteling gaan uitleggen? Moet ik nu echt gaan uitleggen hoe macht werkt? Hoe het gif dat angst heet, de aderen wordt binnengeschoten?
Door deze themaweek raakt mijn zoon zijn vrienden kwijt, en de samenleving misschien nog wel veel meer.
Goed, en nu ga ik stoeien met mijn zoon.
EN (AUTO TRANSLATE)
You are 11 years old and in group 8. You grow up together with your classmates and know each other from mud rolling in the park to playing games in the living room. Sometimes you laugh your head off and sometimes you never want to see each other again, but in the end there is always the connection; the region, the neighborhood, the school, the football.
Well, I knew that sometimes you were silent to your friends, you were silent when it came to face masks, you were silent when it came to Covid19 vaccinations, you were silent when it came to the Russian danger. So young, and you already thought very differently about many things, but now, I hear you say, 'I'm losing my friends because of this theme week'. It scares me, I feel that there is loneliness in it, I feel your doubt. What is going on?
At this beautiful school, consisting mainly of wealthy white Dutch people, it is theme week; Blink; Vote for my party. You will receive an explanation of how politics works in the Netherlands. Your friends' parents work at a bank, are a general practitioner or work for insurers, yes, they are the graduates of this society, the highly educated, the crème de la crème of what Dutch society has to offer.
You are told that Dutch democracy is a great source of freedom that we can enjoy every day. You will be told how important it is that you can color a box red once every four years. And as an exercise in discussing and debating, you will now form your own groups, set up your own political party and learn to support your 11-year-old positions. You and your friends will formulate and develop these points of view and you will think about them together with your classmates so that you can make well-founded considerations in your choices later as an adult, but you still tell me 'I am losing my friends because of this theme week'. You look for words to explain it to me, you don't want to offend anyone, you don't want me to look at your friends and teachers differently, you don't want to let anyone down and you don't want to be faithful to your environment.
By giving you the space and time, you tell me the crazy dilemma with which the theme week has saddled you. You indicate that you cannot join the parties that your friends have founded; The 'Less Foreigners Party (MBP)', 'Less Refugees Party (MVP)' or the 'Save the Climate Party (RHK)' I am shocked, and I carefully inquire whether there is any guidance from a teacher? Oh certainly you answer, miss presents us with statements such as; Do you want more or fewer refugees, and we can discuss that.
I feel my body starting to get warmer, how fear is spreading through my body.
I think about how to respond. Surprise, anger and sadness now run through my mind, with surprise being the loudest voice within me. Since Covid19, I know that humanity mainly consists of the 'self-fear' of becoming ill, that this egocentric fear could lead to bizarre thoughts and coercive measures. But I didn't think that the self-thinking ability between good and evil has become so completely blurred.
That my son, now in his eleventh year of life, indicates that he is completely alone. That there is no one who understands him, that he doesn't want to know anything about more or less foreigners, that he doesn't want to know anything about the dangers of a changing climate, that he wants to play and have fun. I will be alone, he says.
Where is that teacher who slams his fist down on his desk with a hard blow? Who looks around the classroom white hot, who turns red and shouts a loud, desperate NO from the depths of his chest! let it echo; through the classroom, the hallway and throughout the school complex.
Is this how the Nazis came to power? Is this the emergence of a fascist society? Is this the signal for a society that has become blind to what is good, what is right and what is human dignity? Do we no longer teach our children what beauty and love are? Do I really have to, 2023! explain the definition of a refugee on this piece of paper? Do I really have to explain how power works? How the poison called fear is shot into the veins?
Because of this theme week, my son is losing his friends, and society may be losing many more.
Okay, now I'm going to play with my son.
